Synod

Ojciec Święty Franciszek bardzo konsekwentnie realizuje swój pontyfikat. Jednym z Jego życzeń, stało się uczynienie lokalnego Kościoła bardziej misyjnym. Odpowiedzią na to wezwanie stał się I Synod Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej, którego hasło brzmi: „Przez wiarę i chrzest do świadectwa”. Kodeks Prawa Kanonicznego definiuje synod diecezjalny jako zebranie „wybranych kapłanów oraz innych wiernych Kościoła partykularnego, którzy dla dobra całej wspólnoty diecezjalnej świadczą pomoc biskupowi diecezjalnemu”. Jego celem natomiast jest próba lepszego i pełniejszego odpowiedzenia na duszpasterskie wyzwania i problemy obecnego czasu. Powodów zwołania synodu może być jednak więcej. Wśród nadrzędnych wyróżnia się potrzebę wzrostu wiary oraz większego zaangażowania wiernych w życie Kościoła.

Jeżeli skupimy się na ostatniej kwestii, kapłani widzą frekwencję wiernych podczas niedzielnych Mszy św. i uroczystości kościelnych. Brakuje im jednak osób prawdziwie zaangażowanych w życie parafii i lokalnej społeczności wiernych. Zadanie synodu jest więc bardzo istotne dla całego Kościoła. Z jednej strony potrzebna jest głęboka refleksja duchownych i świeckich nad misyjnością lokalnego Kościoła, z drugiej – konkretne działania, próba wyznaczenia ścieżki wzrostu wiary oraz pomoc biskupowi diecezjalnemu w znalezieniu odpowiedzi na nurtujące  pytania dotyczące wyzwań duszpasterskich.

W praktyce, w zespole synodalnym, spotykającym się w parafii raz w miesiącu, biorą udział wybrani przez proboszcza wierni, którzy czynnie angażują się w życie lokalnego Kościoła. Członkowie zespołu są w różnym wieku, mają odmienne doświadczenia duszpasterskie, na co dzień pracują z młodzieżą, mają rodziny, prowadzą firmy i na wiele sposobów realizują się w swoich parafiach. Jedni służą do Mszy św., inni dbają o oprawę muzyczną, prowadzą grupy modlitewne, przygotowują młodzież do bierzmowania czy organizują pielgrzymki parafialne.

Swoim doświadczeniem i świadectwem życia, starają się w duchu modlitwy i  wspólnych rozważań, troszczyć się o wzrost wiary, zachęcać wiernych do aktywnego zaangażowania w życie parafii oraz pobudzić ich do bardziej gorliwego naśladowania Chrystusa i realizowania Jego nauki. Wnioski z ich spotkań, są swoistą wskazówką i pomocą dla biskupa diecezjalnego. Mając na uwadze konkretne problemy i wyzwania każdej parafii oraz wiedze, jakich wspólnot brakuje, jakie problemy dotykają wiernych oraz jak należy temu zaradzić, hierarcha może z większą efektywnością, podjąć działania duszpasterskie, służące wzrostowi wiary, przyciągnięciu ludzi do Chrystusa i zwiększeniu dynamizmu apostolskiego.

Grzegorz Kapela